WiMAX kontra satelitarne pasmo C. Konflikt częstotliwości

WiMAX kontra satelitarne pasmo C. Konflikt częstotliwościOd kilku miesięcy DX-rzy z kilku części Polski zgłaszają pojawiające się problemy z odbiorem kanałów z satelitów nadających w paśmie C. Mimo dokładnego ustawienia anteny na satelity pokrywające wiązką Polskę, sygnału nie ma albo co raz znika i się pojawia, uniemożliwiając stabilny odbiór.

Problemem okazują się pojawiające się jak grzyby po deszczu nadajniki sieci bezprzewodowego, bardzo szybkiego internetu WiMAX. Powoduje to konflikt częstotliwości w których pracują oba systemy. Downlink pasma C mieści się w zakresie od 3,4 do 4,2 GHz. Sieci WiMAX w Europie mogą pracować na częstotliwościach 2,5 GHz, 3,5 GHz (w tym dupleks w zakresie 3,6 GHz - 3,8 GHz) oraz 5,8 GHz. Oczywiście w grę wchodzą także niepożądane harmoniczne wyższych rzędów.
 

Poruszany w artykule temat nie jest nowy. W raporcie opublikowanym w lutym 2008 przez SUIRG (Satellite Users Interference Reduction Group) wyraźnie widać, że WiMAX znacząco przeszkadza w odbiorze kanałów nadawanych w paśmie C. Testy przeprowadzone zostały w październiku 2007 roku przy pomocy operatora SES-NewSkies oraz US Navy.

Składały się z dwóch etapów. W pierwszym nadajnik WiMAX został umieszczony na mobilnej platformie, która poruszała się wokół nieruchomej 2,4 metrowej anteny satelitarnej (odbiorczej). W drugim etapie to antena satelitarna zmieniała swoje położenie wobec stacji bazowej WiMAX, której anteny nadawcze umieszczono na wysokości 50 metrów. Testowy sygnał przekazywano przy pomocy satelity NSS 806 (40,5°W) z wykorzystaniem parametrów emisji dających lock C/N przy ~10 dB na częstotliwości środkowej (downlink) 3,515 GHz, która pokrywa się z częstotliwościami wykorzystywanymi również w sieci WiMAX.

Dopuszczalny poziom I/N (zakłóceń do szumu) według przyjętych standardów to -10dB.

Przy pierwszym teście najniższy poziom zakłóceń uzyskano dla pojedynczego nadajnika (I/N +9dB, czyli 19dB ponad dopuszczalnym poziomem). Oczywiście im więcej przenośnych nadajników w terenie, tym poziom I/N rośnie. Testy przeprowadzano w promieniu do 1 km.


Test pierwszy. Odległość: 0,87 km, I/N +20 dB, centralna częstotliwość muxa DVB-S: 3,515 GHz, centralna częstotliwość dla WiMAX: 3,510 GHz, kąt nadajnika WiMAX wobec anteny satelitarnej: 187 stopni. Widoczne są piki nośnych WiMAX nachodzące na nośne multipleksu odbieranego z satelity - BER < 1x10^-5.

W drugim teście sytuacja okazała się jeszcze gorsza. Poziom zakłóceń zmieniał się od +33 do +7 dB w odległości od 6 do 12 kilometrów (moc nadajnika WiMAX: EIRP +34 dBm). Aby uzyskać akceptowalny poziom I/R -10 dB należało by oddalić się od stacji bazowej na co najmniej 50 km!

Raport nt. zakłóceń pasma C przez nadajniki WiMAX (luty 2008) - SUIRG


Co na to UKE? Według informacji z lokalnej delegatury urzędu nie dotarły do nich żadne skargi dotyczące problemów z odbiorem pasma C. Jedynym wyjściem jest więc wysyłanie zapytań i próśb o pomiary natężeń sygnału oraz poziomu zakłóceń. I tu od razu rada: pisma najlepiej wysyłać do głównej delegatury w Warszawie - pisma wysłane do lokalnych delegatur i tak są przekazywane dalej do centrali, co powoduje tylko stratę czasu.

Oficjalne rozwiązanie problemów z zakłóceniami jest nieco problematyczne. W Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości zakres pasma C oznaczony jest wyłącznie jako "stała satelitarna". Z kolei zakres pasma Ku mieści się już w definicji "radiodyfuzji satelitarnej" (tj. platformy DTH, kanały SCPC). Więc zgodnie z myślą ministerstwa, w Polsce DX-rzy nie powinni zajmować się odbiorem stacji telewizyjnych i radiowych w paśmie C, bo z założenia nikt tego nie robi, bo to pasmo w naszym kraju nie jest od tego (sic!). Dlatego interwencja UKE może być mało prawdopodobna.

Na razie aby samodzielnie uchronić się przez zakłóceniami spowodowanymi siecią WiMAX nie można niestety zbyt wiele zrobić. Jednym z pomysłów jest opracowanie specjalnej osłonki w kształcie bębna na czaszę, zwiększającą kierunkowość anteny odbiorczej (izolującą od sygnałów zakłócających z innych kierunków).

Przypomnijmy, że w paśmie C nadawanych jest wiele programów telewizyjnych, w tym stacje z krajów WNP (dużo kanałów m.in z Rosji!) oraz wielu azjatyckich i afrykańskich. Pasmo C szeroko stosowane jest również przez nadawców w obu Amerykach. Jednym z głównych powodów wykorzystania pasma C jest potrzeba pokrycia bardzo dużego terenu jedną wiązką (co możliwe jest przy zastosowaniu specyfiki fal tego zakresu częstotliwości).

źródło: własna / SUIRG
WiMAX kontra satelitarne pasmo C. Konflikt częstotliwości

Pozostałe informacje


Komentarze ():